बरसोंबाद भी वो प्यार...

आज तब्बल २ वर्षांनी, रात्री २ वाजता अचानक त्याचा फॉरवर्ड मेसेज आला.
२ वर्षांनीसुद्धा लोक मेसेज पाठवतात, हे मला फार जास्त काल्पनिक वाटायचं. पण त्याचा मेसेज आल्यावर माझाही विश्वास बसलाय.
मग काय..? मध्यंतरीच्या काळात घडलेल्या वाटचालीबद्दलचा उगाचचा औपचारिकपणा झाल्यानंतर आम्ही आमच्या मूळ स्वभावावर आलो.
मी: मला तो मुलगा आवडतो. त्याच्या प्रपोजलचा मी स्वीकार करणार आहे. तुही एखाद्या मुलीवर खरं प्रेम कर रे आता !'
तो : ए मला तूच हव. दुसरी कुणी नको.
मी: बघ मला मुलगा आवडलाय. मी त्याला हो म्हणणार आहे. पुन्हा म्हणायचं नाही तुला प्रियकर आहे वगैरे.
तो: बघ मी नेहमीच तुझ्या भावनांचा आदर करतो, यावेळीही करेल. मला तुझा निर्णय मान्य असेल.
मी: खरंतर तुम्ही दोघे 'मिळून' माझ्यासाठी परफेक्ट आहात. त्यामुळे मला दोघे चालतील. काय करू ?
तो: (चिडलेल्या स्वरात) 'नाही.... तुला एकालाच कुणालातरी निवडावं लागेल.
मी: अहाहा असं का... ? तूच तर म्हणालास, माझा निर्णय तुला मान्य असेल... मग आता ? माझ्या भावनांचा आदर करणार नाही तू ?

तो: अगं पण अस नसतं ना... दोन होड्यांमध्ये बसून नदी पार नाही करता येत.

मी: पण मला समुद्र बघायचा आहे. तोही एका बाजूला तु एका बाजूला तो असा. तर ?

दोन मिनीटांच्या भयाण शांतते नंतर न राहवून मीच मेसेज केला.
मी: 'ए खरं सांगू ... आजही तु पजेसिव असुरक्षित झाला कि भलताच क्युट दिसतोस यार...'
तो: 'ए खरं सांगू ... मला अजूनही तु तितकीच आवडतेस. समुद्र आपण दोघेच बघू ना..'
ह्याह्याह्या...

प्रेमावर लोक खूप खुप काही लिहतात, बोलतात. मलाही प्रेम म्हणजे 'तुमचं आमचं सेम' चा प्रकार वाटायचा. पण आज कळलं प्रेमातली निरागसता, प्रेमाचं सौंदर्य आणि स्वच्छपणा कायम राहिला कि मग ते प्रेम कितीहि वर्षांनी माघारी येऊ दे, ते तितकंच पजेसिव्ह, ताजं, आणि महत्वाचं म्हणजे 'प्रेम' असतं.